- ҳаҷм
- I[حجم]а1. он миқдори фазо, ки дар ихтиёри ҷисм қарор дорад; он ҳудуде, ки аз зарби дарозӣ, бар ва баландии ашё ба миён меояд ва он бо воҳиди мукааб (куб) андоза карда мешавад; захомат, ҷасомат, гунҷ, гунҷоиш2. умуман андоза, миқдор; ҳаҷми кор, ҳаҷми умумии маҳсулотII[حجم]1. боздоштан, манъ кардан аз чизе2. нештар зада хун макидан бо шиша ва шох; ҳиҷомат
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.